എന്റെ ആദ്യത്തെ ആകാശയാത്ര എനിക്ക് നല്ലൊരു അനുഭവമായിരുന്നു. ഓഫീസിൽ ജോലിത്തിരക്കിനിടക്കാണു നീഭേഷ്‌ വിളിച്ചു ഇത്തവണ നാട്ടിൽപോകുന്നത് ഫ്ലയിറ്റിലാക്കിയാലോ എന്നുചോദിക്കുന്നത്. ഒക്കെ എന്നുപറഞ്ഞു ആ സംസാരം നിർത്തിയെങ്കിലും എനിക്കത് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. വൈകുന്നേരം ഓഫീസ് കഴിഞ്ഞു വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ ടിക്കറ്റ് ബുക്കുചെയ്യ്തിട്ടുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ ഞാൻ വേറൊരു ലോകത്തിലായിരുന്നു.
ടിക്കറ്റ് ബുക്ക്‌ ചെയിതത്തിനു ശേഷം എനിക്കു കൂടുതലും സംസാരിക്കാനുണ്ടായിരുന്നത് ഞങ്ങളുടെ യാത്രയെ കുറിച്ചായിരുന്നു. യാത്രയിൽ കൊണ്ടുപോകാൻ കഴിയുന്നതും കഴിയാത്തതുമായ സാധനങ്ങളെ കുറിച്ചു ഒരു ഐഡിയ ഉണ്ടാക്കി. വിമാനം പോകുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കുമ്പോൾ പതിവിലും കൂടുതൽ ശ്രദ്ധയോടെ ഞാൻ മേലോട്ട് നോക്കി നിന്നിരുന്നു. ഇത്രേം വലിയ വിമാനം ഇത്ര ചെറുതായി കാണുന്നെങ്കിൽ അതെത്ര ഉയരത്തിലായിരിക്കും എന്ന് എന്നത്തേയും പോലെ അപ്പോഴും അത്ഭുതപെട്ടു.
അങ്ങനെ യാത്രക്കുള്ള ദിവസം വന്നു. ബാഗ്‌ എല്ലാം എടുത്ത് എയർപോർട്ടിൽ എത്തിയതും ചെക്കിങ്ങോട് ചെക്കിങ്ങ്. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ബോർഡിംഗ് പാസ്‌ എടുത്ത് ഉള്ളിൽ ചെന്ന് മുന്നിൽ ഒരു സീറ്റിൽ തന്നെ ഇരുന്നു. അപ്പോൾ പലവലുപ്പതിലുള്ള വിമാനങ്ങൾ വന്നിറങ്ങുന്നു, പോകുന്നു. ഇടക്കുവന്ന ഒരു വിമാനം ഗ്ലാസ്സൊക്കെ തകർത്തു ഞങ്ങളിരിക്കുന്നിടത്തേക്ക് വരുമെന്നുതോന്നി. അങ്ങനെ ഓരോന്നു നോക്കികൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടക്ക് ഞങ്ങളുടെ വിമാനവും വന്നു ഗേറ്റ് നമ്പർ - 1 ൽ.
നമസ്തേ എന്നുപറഞ്ഞു എയര്‍ഹോസ്റ്റസ് ഞങ്ങളെ എല്ലാവരെയും സ്വാഗതം ചെയിതു. ആദ്യമായാണ് ഞാനൊരു എയര്‍ഹോസ്റ്റസ്നെ അവരുടെ യൂണിഫോമിൽ നേരിട്ടു ഇത്രേം അടുത്തു കാണുന്നത്. എല്ലാവരും അവരവരുടെ സീറ്റിൽ ഇരുന്നതിനു ശേഷം ഫോൺ സ്വിച്ചോഫ് ചെയ്യാൻ നിർദ്ദേശിച്ചു പിന്നീട് എവിടുന്നോ ഒരു അനൗൺസ്‌മെന്റ് കേൾക്കുകയും അതിനനുസരിച്ചു എയര്‍ഹോസ്റ്റസ് ഇൻസ്റ്റക്ഷൻ തരുകയും ചെയിതു. വിമാനം നീങ്ങാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ചെറുതായി ഒരു പേടിയൊക്കെ തോന്നി ആദ്യമെങ്കിലും പിന്നെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു അനുഭവം ആയിരുന്നു. കുറച്ചുദൂരം ട്രാക്കിലൂടെ നീങ്ങി അതു മേലോട്ടു ഉയരാൻ തുടങ്ങി.
പുറത്തേക്കു നോക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങളുയരുന്നത് എനിക്കറിയാൻ കഴിഞ്ഞു.
പഞ്ഞി കായ പൊട്ടി നിലത്തു അവിടവിടങ്ങളിലായി കിടക്കുന്ന പോലെ മേഘങ്ങൾക്കു മുകളിലൂടെ ഉള്ള ആ യാത്ര. അയ്യോ സൂര്യനെ മേഘം വിഴുങ്ങി എന്ന് കുഞ്ഞുനാളുകളിൽ കൂട്ടുകാരെന്നോട് എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു. എന്നാൽ ആ യാത്രയിലാണ് മേഘത്തിന്റെ നിഴൽ ഞാൻ കാണുന്നത്. അന്നേ വരെ വിമാനം കാണാൻ മുകളിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്ന ഞാൻ നമ്മുടെ റോഡും കെട്ടിടങ്ങളും കാണാൻ മുകളിൽ നിന്നും താഴേക്ക് നോക്കി.
തീപ്പട്ടി കൂടിനോളം പോന്ന ഒരുപാട് കെട്ടിടങ്ങളും. അവിടവിടങ്ങളിൽ ഒറ്റരൂപ നാണയത്തോളം പോന്ന മരങ്ങളും, A 4 പേപ്പറിനത്രേം പോന്ന പച്ചപ്പുള്ള സ്ഥലങ്ങളും, ഗ്ലാസ്‌ തറയിൽ വീണു പോയ വെള്ളത്തോളം പോന്ന ഡാമുകളും അങ്ങനങ്ങനെ ഒരുപാട് കാഴ്ചകൾ.
ആ യാത്രക്കിടയിൽ എനിക്കു തോന്നിയ ഒരു സംശയമാണ് കുഞ്ഞുനാളിൽ കേട്ടിരുന്ന കഥകളിലെ ദേവലോകം മേഘക്കെട്ടുകളിലായിരുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഈ ആകാശയാത്രയിൽ ഞാൻ ദേവന്മാരെക്കാളും ഉയരത്തിൽ സഞ്ചരിച്ചില്ലേ?
ഇന്നൊരുപാടു പേര് വിമാനത്തിൽ യാത്ര ചെയ്യുന്നുണ്ട് ആർക്കും അതത്ര അത്ഭുതമൊന്നും അല്ല. എന്നാൽ എന്നെപ്പോലോരാൾക്ക് അത് ഒരു സംഭവമാണ്. കാരണം ഒരു നാട്ടിൻപുറത്ത് പെൺകുട്ടികൾ അധികം പുറത്തിറങ്ങാത ഒരു കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ചു, സ്കൂൾ, കോളേജ്, ടീച്ചർ, അല്ലെങ്കിൽ മറ്റെന്തെങ്കിലും സാധാരണ ജോലി അതുമല്ലെങ്കിൽ കല്യാണം കഴിച്ചു കുടുംബം നോക്കുക എന്ന് ഉള്ള ഒരു സാധാരണ കുടുംബം.
എനിക്കാണെങ്കിൽ ഒരുപാട് സ്ഥലങ്ങൾ കാണാനുള്ള ആഗ്രഹവും അതിനുള്ള ഏക വഴി സ്വന്തമായൊരു ജോലി മാത്രം. അങ്ങനെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട അനിമേഷൻ പഠിച്ചു സ്ഥലങ്ങൾ കാണാൻ ജോലിയെ കൂട്ട് പിടിച്ചു തൃശ്ശൂർ, കൊച്ചി, തിരുവനന്തപുരം തുടങ്ങിയ കേരളത്തിലെ ഒരുവിധം സ്ഥലങ്ങളെല്ലാം കറങ്ങി. എല്ലാ ജില്ലകളിളിലും ഒരു സുഹൃത്തെങ്കിലും ഉണ്ടെനിക്കിപ്പോ. അവിടെ നിന്നും ബാംഗ്ലൂരിൽ എത്തി. ഇവിടെയും ഒരുപാട് സുഹൃത്തുക്കൾ ഉണ്ട്.
എന്നെ എനിക്കിഷ്ട്ടം പോലെ പഠിക്കാനും ജോലിചെയ്യാനും എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളെ ഇവിടം വരെ എത്തിക്കാനും എന്റെ കൂടെ നിന്നതു എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും പിന്നെ എന്നിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരുപാട് ആഗ്രഹങ്ങളും നല്ല കുറെ സുഹൃത്തുക്കളും തന്നാ...
ടിക്കറ്റ് ബുക്ക്‌ ചെയിതത്തിനു ശേഷം എനിക്കു കൂടുതലും സംസാരിക്കാനുണ്ടായിരുന്നത് ഞങ്ങളുടെ യാത്രയെ കുറിച്ചായിരുന്നു. യാത്രയിൽ കൊണ്ടുപോകാൻ കഴിയുന്നതും കഴിയാത്തതുമായ സാധനങ്ങളെ കുറിച്ചു ഒരു ഐഡിയ ഉണ്ടാക്കി. വിമാനം പോകുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കുമ്പോൾ പതിവിലും കൂടുതൽ ശ്രദ്ധയോടെ ഞാൻ മേലോട്ട് നോക്കി നിന്നിരുന്നു. ഇത്രേം വലിയ വിമാനം ഇത്ര ചെറുതായി കാണുന്നെങ്കിൽ അതെത്ര ഉയരത്തിലായിരിക്കും എന്ന് എന്നത്തേയും പോലെ അപ്പോഴും അത്ഭുതപെട്ടു.
അങ്ങനെ യാത്രക്കുള്ള ദിവസം വന്നു. ബാഗ്‌ എല്ലാം എടുത്ത് എയർപോർട്ടിൽ എത്തിയതും ചെക്കിങ്ങോട് ചെക്കിങ്ങ്. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ബോർഡിംഗ് പാസ്‌ എടുത്ത് ഉള്ളിൽ ചെന്ന് മുന്നിൽ ഒരു സീറ്റിൽ തന്നെ ഇരുന്നു. അപ്പോൾ പലവലുപ്പതിലുള്ള വിമാനങ്ങൾ വന്നിറങ്ങുന്നു, പോകുന്നു. ഇടക്കുവന്ന ഒരു വിമാനം ഗ്ലാസ്സൊക്കെ തകർത്തു ഞങ്ങളിരിക്കുന്നിടത്തേക്ക് വരുമെന്നുതോന്നി. അങ്ങനെ ഓരോന്നു നോക്കികൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടക്ക് ഞങ്ങളുടെ വിമാനവും വന്നു ഗേറ്റ് നമ്പർ - 1 ൽ.
നമസ്തേ എന്നുപറഞ്ഞു എയര്‍ഹോസ്റ്റസ് ഞങ്ങളെ എല്ലാവരെയും സ്വാഗതം ചെയിതു. ആദ്യമായാണ് ഞാനൊരു എയര്‍ഹോസ്റ്റസ്നെ അവരുടെ യൂണിഫോമിൽ നേരിട്ടു ഇത്രേം അടുത്തു കാണുന്നത്. എല്ലാവരും അവരവരുടെ സീറ്റിൽ ഇരുന്നതിനു ശേഷം ഫോൺ സ്വിച്ചോഫ് ചെയ്യാൻ നിർദ്ദേശിച്ചു പിന്നീട് എവിടുന്നോ ഒരു അനൗൺസ്‌മെന്റ് കേൾക്കുകയും അതിനനുസരിച്ചു എയര്‍ഹോസ്റ്റസ് ഇൻസ്റ്റക്ഷൻ തരുകയും ചെയിതു. വിമാനം നീങ്ങാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ചെറുതായി ഒരു പേടിയൊക്കെ തോന്നി ആദ്യമെങ്കിലും പിന്നെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു അനുഭവം ആയിരുന്നു. കുറച്ചുദൂരം ട്രാക്കിലൂടെ നീങ്ങി അതു മേലോട്ടു ഉയരാൻ തുടങ്ങി.
പുറത്തേക്കു നോക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങളുയരുന്നത് എനിക്കറിയാൻ കഴിഞ്ഞു.
പഞ്ഞി കായ പൊട്ടി നിലത്തു അവിടവിടങ്ങളിലായി കിടക്കുന്ന പോലെ മേഘങ്ങൾക്കു മുകളിലൂടെ ഉള്ള ആ യാത്ര. അയ്യോ സൂര്യനെ മേഘം വിഴുങ്ങി എന്ന് കുഞ്ഞുനാളുകളിൽ കൂട്ടുകാരെന്നോട് എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു. എന്നാൽ ആ യാത്രയിലാണ് മേഘത്തിന്റെ നിഴൽ ഞാൻ കാണുന്നത്. അന്നേ വരെ വിമാനം കാണാൻ മുകളിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്ന ഞാൻ നമ്മുടെ റോഡും കെട്ടിടങ്ങളും കാണാൻ മുകളിൽ നിന്നും താഴേക്ക് നോക്കി.
തീപ്പട്ടി കൂടിനോളം പോന്ന ഒരുപാട് കെട്ടിടങ്ങളും. അവിടവിടങ്ങളിൽ ഒറ്റരൂപ നാണയത്തോളം പോന്ന മരങ്ങളും, A 4 പേപ്പറിനത്രേം പോന്ന പച്ചപ്പുള്ള സ്ഥലങ്ങളും, ഗ്ലാസ്‌ തറയിൽ വീണു പോയ വെള്ളത്തോളം പോന്ന ഡാമുകളും അങ്ങനങ്ങനെ ഒരുപാട് കാഴ്ചകൾ.
ആ യാത്രക്കിടയിൽ എനിക്കു തോന്നിയ ഒരു സംശയമാണ് കുഞ്ഞുനാളിൽ കേട്ടിരുന്ന കഥകളിലെ ദേവലോകം മേഘക്കെട്ടുകളിലായിരുന്നു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഈ ആകാശയാത്രയിൽ ഞാൻ ദേവന്മാരെക്കാളും ഉയരത്തിൽ സഞ്ചരിച്ചില്ലേ?
ഇന്നൊരുപാടു പേര് വിമാനത്തിൽ യാത്ര ചെയ്യുന്നുണ്ട് ആർക്കും അതത്ര അത്ഭുതമൊന്നും അല്ല. എന്നാൽ എന്നെപ്പോലോരാൾക്ക് അത് ഒരു സംഭവമാണ്. കാരണം ഒരു നാട്ടിൻപുറത്ത് പെൺകുട്ടികൾ അധികം പുറത്തിറങ്ങാത ഒരു കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ചു, സ്കൂൾ, കോളേജ്, ടീച്ചർ, അല്ലെങ്കിൽ മറ്റെന്തെങ്കിലും സാധാരണ ജോലി അതുമല്ലെങ്കിൽ കല്യാണം കഴിച്ചു കുടുംബം നോക്കുക എന്ന് ഉള്ള ഒരു സാധാരണ കുടുംബം.
എനിക്കാണെങ്കിൽ ഒരുപാട് സ്ഥലങ്ങൾ കാണാനുള്ള ആഗ്രഹവും അതിനുള്ള ഏക വഴി സ്വന്തമായൊരു ജോലി മാത്രം. അങ്ങനെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട അനിമേഷൻ പഠിച്ചു സ്ഥലങ്ങൾ കാണാൻ ജോലിയെ കൂട്ട് പിടിച്ചു തൃശ്ശൂർ, കൊച്ചി, തിരുവനന്തപുരം തുടങ്ങിയ കേരളത്തിലെ ഒരുവിധം സ്ഥലങ്ങളെല്ലാം കറങ്ങി. എല്ലാ ജില്ലകളിളിലും ഒരു സുഹൃത്തെങ്കിലും ഉണ്ടെനിക്കിപ്പോ. അവിടെ നിന്നും ബാംഗ്ലൂരിൽ എത്തി. ഇവിടെയും ഒരുപാട് സുഹൃത്തുക്കൾ ഉണ്ട്.
എന്നെ എനിക്കിഷ്ട്ടം പോലെ പഠിക്കാനും ജോലിചെയ്യാനും എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളെ ഇവിടം വരെ എത്തിക്കാനും എന്റെ കൂടെ നിന്നതു എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും പിന്നെ എന്നിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരുപാട് ആഗ്രഹങ്ങളും നല്ല കുറെ സുഹൃത്തുക്കളും തന്നാ...
